(==>audio< ==) Minal tydzien. Tylko jeden i dlatego ten felietonik bedzie krotki. Nie wiem ile logiki mozna by sie doszukac w tym co wlasnie powiedzialam ale z pewnoscia jest jej wiecej niz prawdy w sloganie bylego marszalka na temat zgody, ktora buduje.
To nie znaczy, ze jesli ktos inny kiedys znowu powie, ze zgoda buduje to tez nie bedziemy mu wierzyc. Bo tak to juz jest, ze to samo zdanie wypowiedziane przez roznych ludzi moze miec zupelnie inna wartosc. Tak jest na przyklad kiedy dwoch ludzi nie zgadza sie w jakiejs sprawie i obaj mowia: ja mam racje. Chociaz obaj mowia to samo, to przeciez przynajmniej jeden z nich klamie. I tak wlasnie jest kiedy Komorowski mowi, ze zgoda buduje. Po doswiadczeniach dni ktore wlasnie minely, juz wiemy co tak naprawde mial on na mysli powtarzajac ni w piec, ni w dziesiec kilka razy dziennie : “zgoda buduje, niezgoda rujnujeâ€. Continue reading »
Zeby przypomniec, ze czasem minuta tak wiele znaczy iz do opisania jej zawartosci godziny zabraknie, a innym razem caly dzien nie wiadomo gdzie sie podzial, nic po sobie nie zostawiajac. Z ostatnimi miesiacami bylo jak z ta minuta. Jednak nie czasu brakuje aby co sie w nich wydarzylo powiedziec, ale raczej nie do konca wiadamo co sie stalo, dlaczego i co to wszystko znaczy. Wierze, ze kazde zdarzenie oprocz swej tresci wymiernej, posiada tresc symboliczna, ukryte znaczenie, ktore jesli odczytac sie uda, latwiej jest zyc potem i latwiej sens zobaczyc w chaosie, do nikad – jak sie wydaje – nie prowadzacych nastepnych dni. Im bardziej uniwersalny symbol uda nam sie oswoic tym wieksza jego moc sprawcza i porzadkujaca nam zycie. Bylismy najpierw oslupialymi swiadkami wydarzen a potem brali czynny w nich udzial, tak jak rozumielismy nasza powinnosc. Nie jeden raz jeszcze przyjdzie nam o tym rozmawiac na antenie, nie jeden monolog piatkowy z tych rozmow powstanie.
Juz po chwili od rozpoczecia punktowania pojawia sie potrzeba podpunktow, a jeszcze potem podpunkty do podpunktow i ani sie obejrzec nie wiadomo juz czy mowimy o problemie 3.5.1 czy 5.1.3. Zupelnie jak to bylo z kolejnymi wersjami Windows. Nic dziwnego, ze bardzo szybko numerowania zaniechano i zaczeto uzywac etykietek, a to Vista, a to cos tam. To jednak chyba tez sie nie sprawdzilo, bo oto znowu pojawilo sie okno numer siedem. Moze to nie tak i siedem nie powinno tu byc rozumiane liczebniczo lecz w przenosni, jak np siedem dni tygodnia lub siodemka w kartach, czyli tydzien lub kosa. Albo jeszcze cos bardziej nie wiadomo co. No i znowou zboczylismy tam gdzie nas nieposiano ani nie zamierzalismy ladowac, czyli na manowcach. Gdyby nie to, ze marginesy zostaly wyrugowane, powiedziec by mozna, ze znowu nas znioslo na margines. A zreszta, po co ja o tym opowiadam skoro tyle waznych spraw stoi w kolejce i o kazdej z nich chociaz kilka zdan trzeba powiedziec. Bo jesli nie, to wiadomo – slowa krytyki, obrazanie sie a nawet zwyczajne impertynencje moga mnie spotkac ze strony uwaznych sluchaczy. Dlatego juz nie ogladajac sie na boki, przechodze do meritum i na wstepie przypominam, iz ostatnim razem rozmawialam o poprawnosci politycznej, przy czym chociaz tematu nie zakonczylam to jednak udalo mi sie sprowokowac kilku sluchaczy do wypowiedzenia sie ‘za’. Dwa razy tyle wypowiedzialo sie przeciw a najwiecej sposrod nich swoim zwyczajem zachowalo pelne wymowy milczenie. Z tymi ostatnimi nie bede dyskutowac, chocby z powodu owej brzemiennosci w ich milczeniu. 
Dlugo bym mogla snuc te rozwazania na marginesie o marginesach, dlugo kontynuowac bez skladu i ladu, mnozyc przyklady, dawac upust, robic aluzje – a w koncu jakos to wszystko spuentowac nie stawiajac kropki nad “iâ€, tak aby ani wilki ani owce haka w slowach wypowiadanych nie znalazly. Bo dlugo mozna gadac o niczym i sprawiac wrazenie, ze wprost przeciwnie, ze jednak mowi sie o czyms. Ze to co sie mowi nie tylko sens ma gleboki ale i wartosc ogromna dla kazdego ktory wysilku sobie troche zada, rozum natezy i sensu onego poszuka w slowach uslyszanych. Dlugo bym tak mogla, ale przeciez nie o tym mialo byc. Dzisiaj nie o telewizji mialam Panstwu opowiadac a juz tym bardziej nie zamierzalam kpic z gadajacych tam glow. Bo i nie ma potrzeby, wystarczy wlaczyc telewizor kiedy na wazne tematy grono ekspertow powaznie dyskutuje. Na pierwszy rzut oka nie sposob oprzec sie wrazeniu, ze cos epokowo madrego przed naszymi oczami ma miejsce i trudno powstrzymac podziw i zazdrosc, ktore nas ogarniaja. Bo oni, ci eksperci, tak gleboko a przy tym do konca i autorytatywnie wyjasnic potrafia co nam by ani przez mysl nie przeszlo, zeby wyjasniac. Ale jak juz zaznaczylam, ja nie o tym dzisiaj. 
I znow minal styczen i luty i poprzednie miesiace minely a ja nic. A przeciez kiedys zdarzalo mi sie tydzien w tydzien – cos. Z byle powodu piatkowym popoludniem przechodzacym we wczesny wieczor zapowiadalam na poczatku programu, ze dzisiaj bedzie mial miejsce moj tradycyjny monolog. Nie poprzestawszy na tej pogrozce, obietnice wprowadzalam w czyn i w dalszej czesci programu znajdowal sie ow tzw ‘felietonik piatkowy’. A w felietoniku jak to zwykle w nim, nieodpowiedzialnie pozwalalam sobie powiedziec to, co ani w wiadomosciach ani tym bardziej gdzie indziej nie moglam byla powiedziec.
I znow minal czas jakis, a dokladnie minal tydzien. A ja co? Czyzbym nie mogla znalezc sobie nic lepszego do roboty niz ten monolog wyglaszac? Ano moglam.Jednak z mozliwosci tej nie skorzystalam a zamiast tego autoterapie w formie chwilowego zapomnienia o ponurej rzeczywistosci sobie zaaplikuje. Po chwili refleksji musze dokonac korekty: ta rzeczywistosc nie jest ponura, co najwyzej troche dziwna. No prosze, juz sa pierwsze pozytywne efekty terapii, a jeszcze chwile temu dala bym sobie reke uszkodzic, ze otacza mnie ponura rzeczywistosc. Odrobina wysilku i juz udalo mi sie odrzucic najbardziej szkodliwy ze wszystkich wariantow i przyjac do wiadomosci, ze nic nie jest takie jakim sie ono na pierwszy rzut oka wydaje. Rzeczywistosc nie jest ponura chociazby wszystko wskazywalo na to, ze taka jest. Oto kilka przykladow pokazujacych, iz mimo ze moglabym upierac sie przy swojej pierwotnej diagnozie to jednak po zastanowieniu sie widze, ze tak byc wcale nie musi byc . Oto przyklady:
(==>
Tzn, czuwa i trzyma reke na pulsie ale ma niejasne przeczucie, iz dyskutanci nie sa zadowoleni z jego uslug. Przeczucie swe oparl na fakcie, iz ostatnio coraz czesciej bombardowany jest doniesieniami od jednych dyskutantow o przestepstwach dokonanych przez innych forumowiczow. Powiedzial tez, ze kiedy udaje sie na miejsce domniemanego przestepstwa nie znajduje tam nic co wskazywaloby na wykroczenie wykraczajace w sposob nachalny poza normy ogolnie przyjetej netykiety. 