Otwarty Mikrofon – Felietoniki Piatkowe

I znow minal tydzien, lecz nic to. Nadchodza wakacje a pozatym przeciez nie wszystko minelo, pozostal niepokoj. Niepokoj o rozwoj sytuacji w Polsce, o to co bedzie z Irakiem, czy wojna z Iranem jest nieunikniona i czy doprowadzi do konca poczatek w ktorym konczy sie Ameryka? No i jeszcze gielda! Niby juz wiadomo co sie stalo, dlaczego tak sie stalo i kazdy jest pewien iz na wiosne bedzie lepiej. Niby juz wiadomo lecz niepokoj pozostal. Tu przypomnial mi sie dowcip, ktory Panstwu – byc moz nie w pore – opowiem a tym ktorzy go znaja przypomne. Spotyka Olo Bola Continue reading »

(==>audio< ==) I znow minal tydzien, tylko tydzien a tak wiele zdazylo sie wydarzyc. Tak wiele, ze nawet nie musze tlumaczyc dlaczego nie czekajac wiekszych wydarzen rozpoczne swoj monolog. Zanim jednak zdecyduje sie o czym by tu dzisiaj, podziele sie z Panstwem swoimi, nazwijmy je z amerykanska -“perpleksjami”.
Jeszcze wczesniej nie omieszkam wspomniec, iz ten felietonik jak i zreszta kilka ostatnich lepiej jest obejrzec w internecie po wysluchaniu go teraz niz tylko wysluchac bez ogladania go tam. Tu przypomnial mi sie Al Capone, ktory w podobnych sytuacjach mawial: “You can get more with a kind word and a gun than you can with a kind word alone.” Mowiac po naszemu: Mozesz wiecej osiagnac przy pomocy milego slowa i pistoletu niz samym tylko milym slowem. Continue reading »

(==>audio< ==)I znow minal tydzien, kolejny tydzien wiosny. Tak, tak – w kalendarzu ciagle jeszcze wiosna, chociaz dookola od dawna juz lato. Kalendarz sobie, a lato sobie – mozna by zawyrokowac i w ten sposob odkryc na nowo stare powiedzenie ludowe. Lato sobie a zwierzyna pospolita w moim ogrodku sobie – bede kontynuowac odkrywajac coraz bardziej odkrywcze prawdy ludowe. Zwierzyna sobie a flora tez sobie. Taka na przyklad czersienka w moim ogrodku. Nie tylko dawno juz byla zakwitla, przekwitla, zaowocowala, dojrzala i nawet zostala w pospiechu skonsumowana. W pospiechu – bo na wyscigi z fauna, glownie latajaca. Chociaz wiewiorke raz tez przylapalam. Continue reading »

I znow minal tydzien, no moze dwa – nie wiecej. Pora porozmawiac jak dawniej bywalo kiedy to tydzien w tydzien byl felietonik lub bajeczka. Czasem jakis wierszyk a raz nawet sztuka teatralna w jednym akcie niedokonczonym udalo mi sie Panstwa zabawic. Potem jakos to wszystko gdzies sie zapodzialo. Lata lecialy, coraz to inne sprawy na glowie mialam, inne klopoty. Czasem klopoty wlasnie z powodu tych felietonikow piatkowych. Stare dzieje. Z czasem wiecej satysfakcji zaczela dawac mi praca w ogrodku niz pisanie felietonikow. Niektorzy odetchneli z ulga, inni wyjechali z Chicago. O czym tu teraz bajeczki opowiadac, z kim sie przekomarzac? Itd. Co to ja chcialam powiedziec? Aha chcialam sie wytlumaczyc z coraz czestszego powracania do piatkowych monologow. Nie to, zeby praca w ogrodku mnie zaczela mierzic albo ze nie mam innych zajec godnych zajecia sie nimi. Wcale nie. Sa inne wazne powody, wsrod nich nie na ostatnim miejscu jest takzwane zapotrzebowanie spoleczne. Juz wspomnialam kiedys o tym, ze kilka lat temu wyroslo nowe pokolenie gadajacych w radiu i w gazetach, nie tylko zreszta na naszym rynku – pokolenie ktore zaczelo prezentowac zupelnie nowe sposoby monogolowania, inne pod wzgledem formy i tresci. Nie bede powracac do szczegolow, dosc ze coraz gorzej czulam sie w tym jazgocie powszechnym i coraz rzadziej sama jazgotalam piatkowym popoludniem. Jednak z czasem zmienilam zdanie. Raz, ze zapotrzebowanie o ktorym wspomnialam, dwa ze moje zniesmaczenie konkurencja zaczelo mi mniej doskwierac niz swiadomosc, iz nieobecni nie maja glosu. Zaczelam zmieniac zdanie, zreszta nie pierwszy raz. Zmieniam poglady od czasu do czasu, wszak nie jestem tym zwierzeciem parzystokopytnym ktoremu to sie nie zdarza. Juz wole zeby mnie nazywali ruda malpa z odstajacymi uszami. Continue reading »

I znow minal jakis czas, minal nie jeden tydzien. Nie minely jednak sprawy o ktorych nalezaloby z okazji piatkowego popoludnia porozmawiac. Powiem wiecej – spraw do poruszenia jest coraz wiecej.
Tak duzo, ze rece opadaja, zeby nie powiedziec – tak ich duzo, ze w koncu na wszystko reka machnac sie chce. A potem westchnac z rezygnacja i zapytac, jakie to ma za znaczenie? Komu to pomoze, ze porozmawiamy o tym i o tamtym skoro, po pierwsze, nie zdazymy porozmawiac o owamtym, a po drugie, nawet jesli porozmawiamy, to zaraz znajdzie sie dziesieciu innych i porozmawia o tym samym zupelnie inaczej. Beda przekonywac, ze wojna w Iraku, ze lustracja, ze Geremek, ze Kwasniewski a na dodatek na Belmoncie naszych bija. Moze lepiej nic nie mowic, nie wywolywac wilka z lasu. Swoje myslec i miec nadzieje, ze nadzieja wystarczy. Tym bardziej dzisiaj kiedy nie tylko Polacy w kraju, ale my tutaj rowniez przezywamy ze wzmozona moca swoja polskosc. I wszystko co sie z nia laczy. Kazdemu co innego z ta polskoscia sie laczy, kazdy inaczej jej granice pojmuje. W zaleznosci od tego kto co robil, kto mu za to placil, lub dalej oplaca jego wysilki. I tu wypadaloby zrobic obszerny wyklad, temat rozbudowac, w perspektywie historycznej umiejscowic a na koniec wyciagnac wnioski i podsumowac. Ale nie dzisiaj, dzisiaj swietujemy. Jak kto umie i rozumie. Continue reading »

I znow minal tydzien, lato w pelnym toku a konca problemow na Bliskim Wschodzie nie widac. Jak ten lapidarny wstep wskazuje dzisiaj bedziemy mowic o przemijaniu, pilce noznej, likwidacji Wojskowych Sluzb Informacyjnych oraz o- z tesknota oczekiwanej przez wiecznie zywych trockistow nowej wojnie swiatowej. Tu natychmiast, zeby pozniej w ferworze monologu nie zapomniec – wspomne o refleksji ktora sie we mnie wlasnie obudzila. Wielu z nas jeszcze pamieta z wczesnej mlodosci wierszyk: Stalin zyl, Stalin zyje, Stalin wiecznie bedzie zyl. Jak to czesto ma miejsce, ironia historii sprawila ze Stalin zmarl, zostal zapomniany – za to pamiec i idee Trockiego ciagle zyja i strasza. Oczywiscie od razu zastrzegam ze te czasy pamietam tylko z opowiadan, urodzilam sie przeciez w epoce poznego Gierka.
No tak, juz widze ze dygresje na marginesie moga spowodowac, iz czas ktory mi pozostal moze sie okazac na tyle krotki ze nie zdaze wykonac zamierzonego planu. Z tego powodu z wlasciwa sobie przebiegloscia zaczne dzisiaj od konca. A potem zobaczymy.
Wiec przechodzac do rzeczy od razu powiem co mysle o brutalnej napasci izraelskiej na Liban.
Albo lepiej nie. I bez tego mam sporo klopotow. Nie bede mowila co ja mysle tylko co mysla i mowia inni. Continue reading »

I znow minal tydzien, minal dzien kobiet i jego pouczajace obchody przez Condalize w Bialym Domu; minela podroz zagraniczna prezydenta Busha. Minelo wiele. Z pewnoscia tez kazdy jeszcze pamieta blask gwiazd, gwiazdeczek i gwiazdorow ktore przezyly swoj doroczny dzien chwaly. Wielu innym dostarczyl ten dzien tematu do plotek na caly nadchodzacy miesiac. Wspominam o tym- gdyz posrednio, temat do dzisiejszego felietonu objawil mi sie przy ogladaniu jednego z wielu programow publicystycznych poruszajacych oskarowe celebracje. Mowilismy o tym wielokrotnie, na ogol mimo-chodem i w zupelnie innym kontekscie. Tym razem przyszedl mi na mysl inaczej, zbulwersowal a nawet zmusil do myslenia – to chyba ta wiosna. Zaczelo sie od filmu Clooney’go pod tajemniczym tytulem Syriana. Od razu zastrzegam sie, filmu nie widzialam. Zreszta nie widziala go rowniez wiekszosc z tych, ktorzy na ekranach telewizorow dostawali przyslowiowej bialej goraczki komentujac jego tresc. Sama fabula filmu nie jest wazna. Co jest niezmiernie istotne to fakt, ze caly tabun zawodowych demagogow stwierdzil, iz film ten nie powinien byl powstac, zwlaszcza teraz. To znaczy, w czasie wojny. W czasie wojny – uslyszlam juz chyba po raz setny – wszystko, co ktos z pilnujacych poprawnosci myslenia uzna za szkodliwe, jest bardzo szkodliwe. Jest nieodpowiedzialnym wspomaganiem terrorystow, ktorzy tylko czekaja, zeby im dostarczyc dodatkowych powodow do zabijania naszych zolnierzy w Iraku, Afganistanie czy gdziekolwiek indziej pojawia sie oni– niosac demokracje, wolnosc i dobre imie naszych najwyzszych czynnikow rzadowych. Continue reading »

I znow minal tydzien, dosyc wazny tydzien. Dlatego nie sposob przejsc nad nim do porzadku dziennego- zadowalajac sie wzruszeniem ramion i zdawkowym komentarzem, ze w koncu to nic takiego. Bo przeciez stalo sie to, na co Polonia czekala od wielu lat. Odwiedzil nas wreszcie urzedujacy aktualnie prezydent RP.

Dlugo czekalismy, chyba za dlugo – bo kiedy wreszcie przyjechal, to nie wiadomo bylo co z tym faktem zrobic.

Tzn ci- ktorzy z urzedu odpowiedzialni byli za te wizyte nie wiedzieli, a przyparci do muru zaslaniali sie protokolem i tym, ze to wlasciwie nie oni wizyte organizuja. I wyszlo na to, ze w koncu nie wiadomo kto podejmowal decyzje zeby prezydenta nie przyjmowac w reprezentacyjnym miejscu w jakim przyjmuje sie glowy panstwa, kto ustalal harmonogram w ktorym nie bylo miejsca na spotkanie z gubernatorem i z Polonia w Bazylice Swietego Jacka.
Continue reading »

I znow minal tydzien, minelo tak wiele tygodni, ze nawet nie bede wyliczac co wydarzylo sie od czasu mojego ostatniego monologu piatkowego.

Zreszta nie ma potrzeby, wszyscy mowia od rana do wieczora, po co jeszcze i ja swoj prywatny glos mam dodawac do tego powszechnego jazgotu medialnego. Zyjemy w takich czasach, ze kazdy moze zalozyc gazete, wykupic program radiowy- lub na inne sposoby dorwac sie do tuby publicznej i powiedziec wszystko co mu lezy na watrobie, co mu sie w glowie wyleglo lub- poprostu owinac w bawelne to, co ma do sprzedania. Takie czasy, a bedzie jeszcze gorzej – moge to Panstwu obiecac. Znam sie na tym, bo media to w koncu moja specjalnosc.

No ale do rzeczy- czyli przejdzmy do konkretow. Continue reading »

I znow minal tydzien, nie tylko wybory minely ale rowniez zapodzialy sie gdzies emocje z nimi zwiazane: euforia u jednych przerodzila sie w narcyzm; cynizm u drugich zastapil apatie. Taka juz nasza ludzka natura – nie znosi ekstremalnych przezyc na dluzsza mete i szuka filozoficznego uza-sadnienia. Pozostala rowniez niechec i podejrzenia do ludzi ktorzy zbyt mocno nadwyrezyli swoj prapagan-dowy instrument do niecnych celow.

Jaki tam zreszta instrument, ot zwyczajne hurra-patriotyczne–bogojczyzniane zgrane tricki- polegajace glownie na chowaniu sie za szczytnymi sztandarami w chwili kiedy ktos przylapie ich na klamstwie. Dawno juz ktos nieladnie lecz slusznie powiedzial- i choc nie ma ma potrzby tego robic to jednak powtorze, ze patriotyzm to czesto ostatnia ucieczka lajdakow. Znamy to juz niestety z przeszlosci i znowu coraz czesciej widzimy. Nie ma powodow, zeby sobie z tej przyczyny wyrywac wlosy z glowy. Dzisiaj nie o tym. Dzisiaj dowiedzialam sie jak tubylcy nazywaja naszych zolnierzy ktorzy poszli do Iraku niesc im wolnosc, rownosc i braterstwo. Oops, cos mi sie chyba pomylilo, to Francuzi roznosza takie hasla, my jestesmy glownie znani z tego ze niesiemy innym wolnosc i prawo dla wszystkich do niezbywalnego szcescia. Czy jakos tak. No wiec jak pamietamy, w Wietnamie nazywano naszych Charli, mysmy Niemcow nazywali szkopami, Rosjan kacapami. A jak nas nazywaja w Iraku? Nikt nie zgadnie, dlatego od razu powiem, Amerykanow w Iraku nazywaja Zydami. Jednak wbrew poczatkowym zamiarom nie zamierzam wokol tego faktu budowac felietonu. No bo pierwsze, o czym tu gadac, a po drugie – po co o tym gadac. Dlatego ogranicze sie tylko do wzmianki o tym zaiste godnym zastanowienia fenomenie i dodam, ze przeczytalam o tym w American Conservative wydawanym przez Patricka Buchanana. Continue reading »

I znow minal tydzien a ja mimo obietnicy sprzed trzech tygodni, ze nic- to jednak cos powiem. Zarzekalam sie iz mierzi mnie partyjniackie gadanie dlatego nie dolacze do grona przedwyborczych propagandystow i nie powiem nie tylko dlaczego nalezy glosowac, ale rowniez nie bede tlumaczyc dlaczego nie na Busha. No coz, widac jeszcze raz jak madre sa stare przyslowia ludowe, a w tym konkretnym przypadku chodzi mi o to jedno ktore mowi o obiecankach, cacankach i zwiazanej z nimi radosci. Zeby jednak zupelnie nie zlamac danego slowa i nie pooddac sie powszechnej przedwyborczej histerii jaka od rana do nocy jestesmy nasaczani przy pomocy rewelacyjnych doniesien typu: “W” stands for women, Bush jest po stronie kobiet, Bush jest obronca zycia, Bush jest najwiekszym anty-terrorysta wszechczasow, zona Kerrego nie nadaje sie na pierwsza dame bo zamiast lekow na uspokojenie pije piwo itd. Oczywiscie nawet gdybym chciala, to trudno by mi podejmowac rzeczowa dyskusje z kims- dla ktorego dowodem na to ze Bush jest obronca praw kobiet jest litera W w jego inicjalach. Podobnie jak z tymi ktorzy sadza, ze bronia swej wiary glosujac na obecnego prezydenta gdyz powiedzial on z cala stanowczoscia ze jest pro-life. Daremnym trudem i strata czasu byloby pytanie takiego “obroncy religii” co Bush zrobil dla ochrony zycia poczetogo w ciagu ostatnich 4 lat? I co zrobi jesli zostanie wybrany na nastepne, skoro sam mowi ze nie bedzie zabiegal o zdele-galizowanie aborcji? A co jesli chodzi ochrone zycia juz narodzonego? Lepiej nie pytac bo przeciez zaraz jeden z drugim z furia wybuchnie i bedzie wykrzykiwal, ze zolnierze sa poto zeby ginac, a o Arabach – razem z ich kobietami, dziecmi i starcami,to juz wogole nie ma co mowic. Ani zaprzatac sobie nimi glowe,przeciez i tak pojda do piekla bo nie sluchaja tego co nasz prezydent im mowi, a on wie co mowi- bo osobiscie Bog jemu powiedzial, ze ma pojsc i niesc swiatu wolnosc. Jesli zas ktos tej wolnosci nie przyjmie- to zyc nie godzien, i niech lepiej umrze a nie stoi na przeszkodzie takiemu szlechetnemu przedsiewzieciu. Continue reading »

I znow minal tydzien, jeszcze jeden zimowy tydzien- a ja swoim zwyczajem, nie wiem od czego by tu zaczac nasza piatkowa rozmowe. Jak zwykle tematow nie brakuje, bo to przeciez i nadchodzace wybory, i wojna w Iraku, i klopoty Bialego Domu no i przedewszystkim zblizajaca sie premiera filmu Pasja. Tyle waznych spraw i nie wiadomo ktora z nich by sie dzisiaj zajac.
Dlatego Salo-mo-nowym zwyczajem pomine je dzisiaj wszystkie, i porozmawiam z Panstwem o nas samych, Polakach i Polonusach. Jak Panstwo zauwazyli- ostatnio zaniedbywalam te tematyke. Z wielu powodow, a nie tylko przez przekore, ze niby jak wszyscy to ja zaraz ‘ nie’. Glownie jednak dlatego, iz uwierzylam – jak sie okazuje, nieco pochopnie – ze niezliczone rzesze zyjacych z uprawiania patriotyzmu kolegow medialnych- dzielnie sobie radza I, z nadwiazka wypelniaja luke– jesli taka pozostaje po korespondencjach Pana Sordyla i Pani Weselowskiej. Po za tym sprawy globalne i amerykanskie wydawaly mi sie tak wazne w ostatnich miesiacach, ze przyznaje iz jakby z mniejsza uwaga sledzilam wydarzenia w starym kraju. Continue reading »

November 21, 2003

I znow minal tydzien, wiele nowych spraw sie wydarzylo, niektore- tylko staly sie bardziej jasne. Jasnym stalo sie, ze desperacja architektow wojny, czyli neokon-serwatywnych-bolszewikow, przeradza sie w panike i graniczy z groteska.
W sobote, ogladajac telewizje kablowa Fox News – posrod wielu tragicznych
wiadomosci donoszonych przez zatroskanych propagan-dystow, trudno bylo nie popasc w przygnebienie i depresje. Katastrofa helikopterow, zamach w Turcji itd. I nagle promyk slonca -na twarzy zrozpaczonej dotad kadrowej sfory Foxu. Okazuje sie, ze nasz prezydent Bush od poczatku mial racje – krztuszac sie z radosci – donosil jeden po drugim dyzurny recytator wiadomosci.
Oto czarno na bialym, na pismie ktore przecieklo do zaprzyjaznionej prasy,
a napisanym przez (neokonserwatywnego) podsekretarza stanu w departamencie obrony Douglasa Feitha – stoi wyraznie, i kazdy moze przeczytac – ze istnialy bezsprzeczne powiazania pomiedzy rezymem Saddama i Al-Kajda. Dziennikarz nie omieszkal dodac, ze pismo ktore otrzymalo ow przeciek -tzn Weekly Standard- jest godne zaufania i ma bliskie powiazania z
Bialym Domem. I dalej z nieklamana radoscia na obliczu, ktorej nawet nie macily mu wczesniejsze tragiczne doniesia, dziennikarz dywaguje na temat jak to ta radosna wiadomosc pozwoli wreszcie uwierzyc Amerykanom, ze wojna w Iraku jest potrzebna, sprawiedliwa i ze dzieki niej prezydent Bush ocalil nas przed nastepnym trgiczym wrzesniem.
Oczywiscie nie wspomnial zaden z tych dziennikarzy, ze tak Fox News jak i Weekly Standard sa wlasnoscia tego samego Ruperta Murdocha, a autor wykradzionej informacji, Feith stoi na czele tajemniczej komorki w Pentagonie, ktora jest odpowiedzialna za przesadzone i zmanipulowane informacje o rzekomych zagrozeniach ze strony Iraku. Continue reading »