Felietonik Piatkowy ===> audio
I znów minął tydzień, tylko jeden z nich minął i dlatego z czystym sumieniem, nie tracąc cennego czasu mogę od razu przejść do rzeczy, zamiast – jak to zwykle ma miejsce – krygować się, tłumaczyć, obiecywać poprawę i na inne sposoby radzić sobie z faktem, że felietonik piątkowy znowu ukazał się z tak dużym opóźnieniem. Jednak nie tym razem. Jako się rzekło, tym razem rzeczywiście minął tylko jeden. Wiec, skoro nic już nie stoi na przeszkodzie, żeby przejść do rzeczy, tak i uczynię, czyli w samej rzeczy przejdę do rzeczy.
No to porozmawiajmy.
Co bystrzejszy słuchacz, już po wysłuchaniu tych kilku słów dotychczas przeze mnie wypowiedzianych z pewnością nabrał podejrzenia, że coś tu jest nie tak jak być powinno. Ja zaś na miejscu tegoż hipotetycznego i podejrzliwego słuchacza poszła bym o krok dalej i stwierdziła, że są możliwe dwa wytłumaczenia dla tak ślamazarnego i niczego nie wyjaśniającego początku dzisiejszego gadania mojego.
I tak, najsampierw podejrzewaÅ‚abym samÄ… siebie, że nie wiem o czym mam zamiar mówić a ta paplanina bierze siÄ™ stÄ…d, iż rozpaczliwie próbuje odnaleźć temat, który nie tylko dalby siÄ™ pociÄ…gnąć przez nastÄ™pnych kilkanaÅ›cie minut, ale również żeby na tyle zainteresowaÅ‚ sÅ‚uchaczy, aby ci – jak to zwykle ma miejsce – zasypali mnie przyzwoitÄ… iloÅ›ciÄ… – nie koniecznie pozytywnych maili tuz po zakoÅ„czeniu programu. PodejrzewaÅ‚abym, że mówiÄ…c do paÅ„stwa te sÅ‚owa, które wÅ‚aÅ›nie mowie, przebiegam w pamiÄ™ci wszystkie wydarzenia minionego tygodnia, te tutejsze amerykaÅ„skie, ale również te z Brukseli i z Warszawy, a prze-bieg-nÄ…wszy staram siÄ™ zapamiÄ™tać, które sÄ… na tyle bulwersujÄ…ce co by z nich udaÅ‚a siÄ™ sklecić zajmujÄ…ca opowiastkÄ™. I żeby opowiastka ta dala siÄ™ zakoÅ„czyć przejmujÄ…cym crescendo w postaci imperatywu moralnego woÅ‚ajÄ…cego o pomstÄ™ do nieba albo przynajmniej powodujÄ…cego, że sÅ‚uchacz zaduma siÄ™ nad tym co usÅ‚yszaÅ‚. Continue reading »
I znów minął tydzień, albo dwa. No niech będzie, minęło ich cztery i przyszedł czas, żeby znowu z mojej jaskini rozległ się ryk.
Jak zwykle wiele ku temu było powodów. Nie warto ich tu wyliczać, ani tym bardziej nie ma potrzeby, żeby tłumaczyć cóż to takiego się stało, że właśnie dzisiaj przerwałam wielomiesięczną abstynencje i będę Państwu mówić co mi ślina na język przyniesie. Zamiast jednego czy drugiego od razu przejdę do rzeczy i zacznę zupełnie przypadkowo byle gdzie czyli od sytuacji w polskim teatrze. Nie tylko w Teatrze Powszechnym w Warszawie a ogólnie, w polskim teatrze. Nie pamiętam, czy już państwu opowiadałam o tym jak to nie mogąc czasami usnąć słucham polskojęzycznego radia. Tego z Polski. 
Ponieważ za dnia czytam wiele polskich gazet, tych normalnych a głownie tych internetowych, więc w nocy słucham tego czego w żadnej szanującej się gazecie bym nie wyczytała, tzn. słucham TOK FM u. Głównie po to, żeby zrozumieć czym są karmione lemingi i cala reszta, która coraz rzadziej, ale jednak nie patrząc na mróz i lód wychodzi na ulice, żeby wykrzyczeć swoje racje. Tak różne od racji normalnego Polaka, że nie da się tego zjawiska pojąć bez zrozumienia kto i czym ich karmi. Karmi ich głownie gazeta Michnikowa, tygodnik Polityka, lisi-week i wspomniane wyżej radio TOK FM. Radio to, jeśli ktoś jeszcze nie wie, to przypomnę. Jest ono dzieckiem tygodnika Polityka I podupadającej gwałtownie na zdrowiu Gazety Wyborczej. Po co ja o tym mowie, przecież zaczęłam o teatrze? Ano jest powód, to co za chwile powiem, będzie właśnie pochodziło z fal po dwakroć już wspomnianego radia. Otóż w radiu tym można usłyszeć wiele rzeczy. Można usłyszeć, jak miota się w swoich porannych programach 
Wielowiejska, co chwile z nerwowym chichotem zaklinajÄ…c siÄ™, że to jest straszne co ten PiS wyprawia. I ze ona nie rozumie, że można aż tak. Można usÅ‚yszeć jak Å»akowski do spółki ze swÄ… trzodÄ… – Lisem, WÅ‚adyka I Wolkiem podtrzymujÄ… siÄ™ nawzajem na upadajÄ…cym duchu i zawstydzajÄ…c sÅ‚uchaczy napominajÄ… ich, żeby również tego ducha nie tracili, bo zwyciÄ™stwo jest tuz, tuz. Trzeba tylko rÄ™kÄ™ wyciÄ…gnąć a bÄ™dzie, jak byÅ‚o. Jest tamże cala ferajna odwiecznych myÅ›licieli, żeby nie powiedzieć mÄ™drców, nie precyzujÄ…c bron boże, o jakich mÄ™drców chodzi, a z których wymiennie tylko Passenta I OsiatyÅ„skiego, bo pozostaÅ‚ych nazwisk nie zapamiÄ™taÅ‚am. Zaiste mÄ™drcami być musza, bo nie tylko zwracajÄ… siÄ™ do siebie per ‘rÄ…czki caÅ‚uje panie profesorze’, ale również same mÄ…dre rzeczy opowiadajÄ…, przeklinajÄ…c przy tym czasy które nadeszÅ‚y i zachwycajÄ…c siÄ™ tymi które odeszÅ‚y. Półtora roku temu odeszÅ‚y, dwadzieÅ›cia piec lat a czasami sÅ‚ychać nutkÄ™ żalu za czasami, które odeszÅ‚y ze Å›mierciÄ… mÄ™drca wszech czasów o którym w szkoÅ‚ach dziatwa siÄ™ uczyÅ‚a, iż on żyÅ‚, on żyje i że on wiecznie bÄ™dzie z nimi żyÅ‚. No i którego nasza nieodżaÅ‚owanej pamiÄ™ci – tak o niej mÄ™drcy owi mówiÄ… – noblistka wieszczyÅ‚a, że bÄ™dzie Adamem czasów które nadchodzÄ… i wielbić go bÄ™dÄ… potomni na najdalszych, jeszcze nie odkrytych planetach. Eskalacja tÄ™sknoty za czasami minionymi przekroczyÅ‚a w tych dniach granice nie tylko absurdu, ale nawet dobrego smaku. Nie dalej jak wczoraj sÄ™dzina Gersdorf oznajmiÅ‚a, ze PiS, cofa nas do czasu zaborów.
Mam nadzieje, ze ktoś z nich zapędzi się tak daleko i oznajmi wszem i wobec, ze przezywamy obecnie zloty okres w dziejach, jak za czasów Jagiellonów. Założę się, ze zrobi to mistrz intelektu i ciętego słowa, czyli Petru. 
Zyl z malpami, zyl z malp a mimo to pozostal absolutnie krysztalowy. Niesiolowski to potwierdza wlasnym autorytetem bo tez tam byl, widzial transparenty tych skloconych malp i zeby samemu nie zdziczec, recytowal sobie cos z Mickiewicza, ale na moj rozum to raczej bylo z Michnika lub Urbana. A zreszta, prosze otworzyc ponizszy link, przeczytac, posluchac i zobaczyc: